Faik Konica

Faik Konica - Helena e Trojes

Ne Troje, nga maja e nje kulle te larte
Helena e bardhe zgjat kryet dhe pergjon
Poshte nene muret luften qe lufton
Menella syzi me Parin flokearte..

Shikon buzeqeshur e me balle te qarte
zjarrin qe ka ndezur vete dhe enderron
e stolisur si diten qe hipi ne fron
Kur vajti nus’e re nga Amykla ne Sparte.

Dhe ne shesh Menella me Parin te terbuar
Goditen me sulm per te mundur a per te vdekur
Gjemojne duke cuar zerin ne qiell.

Gjaku u ka hyre faqe dhe duar
Kordhe me kordhe hekuri me hekur
Perpiqen, tringellojne, shkelqejne ne diell.

Faik Konica - Anadollaku ne mesalle

Ka ndenjur si nje ka
Po ha edhe po ha,
Shembet me pilaf,
Fryhet me hoshaf;

S`ka kohe te flase
Hedh sa te pelcase:
Llop nje bakllava,
Llop nje hallva,
Llop nje revani,
Llop muhalebi.

Therret: -Hiç jemedum!
- O burra, bre dudum!
Kerkon nje syltjac,
Porosit nje kulaç,
Rremben nje bugaçe,
- Te rrembeç nje kopaçe!
Te tere per nje darke,
Te tera ne nje barke!

Kur lodhet sa nginjet,
Pushon e shtrihet
Shtrihet dudumi
Dhe na e ze gjumi.

Neser kur te zgjohet
E, me “bismil-lah”,
Prape pilaf
E prape hoshaf.
“Qebap boll-boll
Koxha Anadoll!”

More dudum kokekungull
Gojebuall e barkrrumbull
Thuame, te rente pika!
Ç`te duhet ty politika?
Hiq, more dudum dore, hajde
Te te kllasem ne nje kade
Plot me mjalt`e me reçel
Ha pi e kurre mos del.

Faik Konica - Flamuri

Skenderbeu kur jetonte
Shqipëria lulëzonte.

Ishe e fortë, ish e zonjë
Kish në flamur një shqiponjë
Një shiponjë me dy krerë
Ai lirisht hapej në erë.

Kur armiku na vërvitej
Flamuri i kombit ngrihej

Gjëmonin një mij trumbeta
Suleshin treqind mij veta.

Derdhjin gjakun si të marrë
Që të mbaheshin Shqipëtarë.

Derdhjin gjakun pa peshuar
Për flamunrin e bekuar.

Po trimat shkuan përjetë,
Shqipëria mbet e shkretë

Trimat shkuan edhe vanë
Kordhët po ndryshken mënjanë.

Kordhët ndryshkën e në baltë
Na ra flamuri i naltë!

Na ra flamuri i naltë
Mbeti e u kalb në baltë!

Sot kan dalë ca zuzarë
Që ulërtinë shqipëtarë,

Po këtë emër e lanë
U bashkuan me aganë

E punojnë nat’ e ditë
Që të mebtemi pa dritë,

O zuzar, o tradhëtorë
Ne na bëjtit shërbëtorë,

Na e vuatlitë lirinë
E na shkeltë Shqipërinë.

Rrëmbyet e po rrëmbeni
Gjith se ç’patmë e se ç’kemi!

Po mjaft! Koha ësht afër,
Kur të ndizet luft’e ashpër,

Lufta tri her’e bekuar
Që na ka pët të shpëtuar,

Jo luftë kundrë Turqisë,
Jo kundrë mbretit Shqipërisë,

Po luftë për ca zuzarë
Që u lindnë shqipëtarë

E, armiq të Shqipërisë,
I fryjnë dritës së lirisë,

S’na lënë dhe ne të tjerët,
T’dalim nga gjum’i errët,

Po ç’dëgjojnë ven’ e thonë,
E ç’shohin e tradhëtojnë

Eshtë turp prej kësi krimbash
Të mundohet një komb trimash!

Ngrehuni, o shqipëtarë,
T’i shtypim këta zuzarë!

nanush tybe qe i ka lexu naj kush

pune e madhe zemer hahahaahahaa ..as vet si kam lexu:p po hajt me tregu kon e kemi pas kujdestar :P

hahahahhaha nik nik besnik ja ha loqken